Cultuurcel: “Isolde et les Bens” en “Deurdedeurdeur”

Ik denk niet dat het al eerder is voorgekomen in de geschiedenis van de cultuurcel dat er twee dagen na elkaar een activiteit was. Maar we staan volledig open voor een primeur, en dus trokken de leerlingen donderdag naar De Pinte voor een concert van Isolde Lasoen en haar band, en stonden ze vrijdag in de Bourlaschouwburg voor de deurenkomedie “Deurdedeurdeur”.

Isolde et Let Bens is een gelegenheidsgroep opgericht door Isolde Lasoen (bekend als drumster bij Daan, Saint-Marteau, en zoveel meer), waarin ze haar voorliefde voor zowel de Franse sixtiespop en chanson, als voor Engelstalige pareltjes van vroeger en nu laat blijken. Sinds jaar en dag zingt Isolde al backingvocals van achter haar drums, en deed ze tevens hier en daar guestperformances als zangeres. Zo groeide de ‘goesting’ om zelf lead te gaan zingen.

De daad bij het woord, stak ze een tof setje samen, en vroeg enkele van haar lievelingsmuzikanten (die toevallig allemaal Ben heten) om haar te begeleiden.

cultuurcel1

Deurdedeurdeur is een … deurenkomedie. Met alles wat daarbij hoort: deuren, klinken, misverstanden. SKaGeN baseerde zich op de farce Noises Off (1982) van de succesvolle West End-auteur Michael Frayn. Noises Off wordt jaarlijks tientallen keren opgevoerd over de hele wereld, en de reden daarvoor is niet ver te zoeken: het stuk staat als een huis en het publiek ligt krom van het lachen.

Onder het motto ‘geen genre is ons te gek’, ging SKaGeN met Deurdedeurdeur de uitdaging aan om vér te gaan in ambachtelijke beheersing, in timing, in comedy. Dat gebeurde voor het eerst in 2008. Dat beviel hen en het publiek zo goed dat ze het nog eens overdoen voor de Antwerpse Kleppers 2015.

Deurdedeurdeur is een stuk in een stuk over een theatergezelschap op tournee. U ziet de voor- en achterzijde van de mensen en het toneel: het decor, maar ook de acteurs en de regisseur die in de coulissen te kampen hebben met verliefdheden, gebrek aan professionalisme, jaloezie, en drank.

Helaas sloot de avond iets minder aangenaam af: door een persoonsongeval werd de trein afgeschaft, en hebben onze leerlingen niet minder dan anderhalf uur in een koud en quasi verlaten station moeten wachten. Mja. Een mens moet wat over hebben voor cultuur, zeker? Maar als we het op voorhand hadden geweten…

Geef als eerste een reactie

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.