Een hele tijd geleden vonden de leerkrachten een mysterieuze brief in hun vakje: of ze wilden meedoen aan een geheimzinnige activiteit op vrijdag 29 mei, van kwart voor vier tot hooguit zes uur. Iedereen ging netjes op tijd terug zijn om de kinderen op te halen, en het enige wat je nodig had, was een paar comfortabele schoenen.
Hmm. Niet iedereen durfde erop intekenen: wie waren de initiatiefnemers? Wat gingen we moeten doen? Je moest je ook nog vrij kunnen maken natuurlijk, ook al was het maar een tweetal uurtjes. Het werd zelfs een week uitgesteld, want er was echt wel goed weer voor nodig, en vrijdag twee weken geleden regende het pijpenstelen, en was het behoorlijk koud.
Uiteindelijk stonden we met een twintigtal vorige week vrijdag in de leraarskamer met een assortiment hoedjes, brillen, schorten, kettingen en ander kleurrijk spul naar een filmpje te kijken.
Per drie moesten we in de binnentuin een emmer water en twee waterpistooltjes vinden, die tot aan het verste brugje in het park zien te krijgen, en intussen de waterdrager van de andere teams zijn das zien te ontfutselen. Je kon zelf verdedigen door een tegenstander te raken met je waterpistool, waarop die vijf seconden stil moest blijven staan.
Man man man, uiteindelijk zijn ook leraars blijkbaar allemaal grote kinderen! De tocht en de gevechten waren hilarisch, en er werd zelfs met ganse emmers water gegooid. In de tropische temperaturen kon dat natuurlijk geen kwaad, en er stond ons een tafel met knabbeltjes, fruitsap, water en ook sangria te wachten. Na de obligate groepsfoto konden we aan een paar ontspannende spelletjes kubb beginnen, tot het rond een uur of vijf stevig begon te waaien, en de opeengepakte dikke grijze wolken ons noopten tot opruimen en opkrassen.
Het eindigde dus allemaal ietsje vroeger dan gepland, maar het was wel zalig, zo’n heerlijk ontspannend momentje, in de luwte tussen de verbetermarathon voor de laatste dagelijks-werkpunten, en de eerste examenverbeteringen. Bedankt voor het initiatief, dames!
Geef een reactie