De Cultuurcel ging naar de opera, en hoe!

Eigenlijk had de cultuurcel al lang haar zinnen gezet op de opera, maar dat was tot hiertoe niet haalbaar, financieel gezien dan.
Maar bij deze voorstelling, “Armida” van Rossini, hadden we via via een gunsttarief gekregen. Met een bang hartje – welke zestienjarige wil nu naar de opera? – werden de inschrijvingen opengesteld, en tot onze grote verbazing waren alle kaarten meteen weg. Gelukkig konden we ook nog kaarten verkrijgen voor de wachtlijst, en dus zaten we gisterenavond met een vrij grote groep in het rode pluche van de Gentse Opera. Zowat de hele eerste en tweede rij waren voor ons, wat resulteerde in een prachtig zicht in de orkestbak, maar ook op de emoties van de zangers.

Een aantal van de leerlingen had ook nog de introductie meegemaakt, om kwart over zes, en de rest sloot aan tegen kwart over zeven.

Het stuk zelf was niet altijd even makkelijk te volgen. Het gaat over soldaten van Godfried van Bouillon, die Jerusalem belegeren. De tovenares Armida komt hun hulp vragen – om hen te verzwakken – maar ze wordt hopeloos verliefd op de kapitein Rinaldo, die haar uiteindelijk ook volgt en zijn soldatenplicht vergeet. Twee van zijn wapenmakkers komen hem redden, raken zelf bijna verstrikt in de betovering, maar slagen er toch in Rinaldo weg te rukken van Armida.

Waar we als leraars – we geven het eerlijk toe – toch een beetje bang waren geweest voor de reacties van de leerlingen, bleek dat bij de pauze totaal overbodig: ze vonden het heerlijk! Opera op CD is in niets te vergelijken met het spektakel dat je krijgt op een podium. Ze vonden het allemaal een heuse belevenis, maar ook de pauze was welkom.

Deel twee werd bij momenten nog bizarder, maar de muziek bleef adembenemend mooi.

De voorstelling was meer dan de moeite waard. Ik hoop dat het ons ooit lukt om opnieuw met de leerlingen naar de opera te gaan, want ook zij vonden het fantastisch. Missie geslaagd!

De volledige fotoset (44 stuks) vindt u hier.