Boeken: zegen of gesel?

Boekenclub 4Het is jeugdboekenweek geweest en dat was een geschikt moment voor de vierdes om eens stil te staan bij hun leesleven.  Voor sommigen leek deze schrijfoefening een onmogelijke opdracht wegens zeer weinig te vertellen, voor anderen leek de opdracht even onmogelijk zonder zelf een boek te schrijven en trad onmiddellijk keuzestress op.

Wat voor de ene de ultieme manier om te ontspannen en te ontsnappen is, is voor de andere altijd weer een opgave of een saaie vorm van tijdverlies.  Maar iedereen heeft over boeken geschreven, en ze durfden daarbij ook eerlijk te zijn.  En zodra ze voorbij de eerste brainstorm waren, heeft iedereen ook leuke herinneringen aan bepaalde verhalen en leessuccesjes gevonden in zijn/haar geheugen.

U vindt hieronder een paar leerlingen aan het woord over hun band met boeken.  Veel leesplezier!

Een wereld vol verhalen – Loïs

Al zolang ik me kan herinneren, hou ik van verhalen.  Lezen, luisteren, vertellen, toneel spelen, tekenen…  Kortom, alles waarmee je een verhaal kan vertellen, zijn de dingen die ik het liefste doe.  En dat allemaal dankzij de talloze verhalen die mijn mama en juffen mij voorlazen.

Toen ik geboren werd, begon mijn mama al meteen verhaaltjes te vertellen, ook al begreep ik ze toen nog niet.  Deze “traditie” ging nog lang door, waardoor ik met een flinke dosis “verhalenkriebels” in de kleuterklas terechtkwam.

Daar lazen we prachtige kinderboekjes zoals Lotje, De mooiste vis van de zee en Eefje donkerblauw.  Ik raakte zo gefascineerd dat ik mijzelf, met de hulp van mijn mama, leerde lezen.  Dat zorgde ervoor dat ik van het tweede kleuterklasje al meteen naar het eerste leerjaar mocht.

Wat ik in het begin van mijn lagere schoolcarrière allemaal las, weet ik niet zo goed meer, maar wat ik wel nog weet, is dat ik vanaf het vierde leerjaar in de ban van Geronimo Stilton raakte.  En dan heb ik het vooral over die dikke Fantasia-boeken.

NesboToen ik in het middelbaar terechtkwam, begon ik nieuwe genres uit te proberen.  Ik schreef me in voor de Kinder- en Jeugdboekenjury Vlaanderen (KJV)en daar zit ik nu nog steeds in.  In deze fase ontdekte ik Jo Nesbø (foto), een geweldige Scandinavische thrillerauteur.  Ik leerde hem kennen door zijn boek De sneeuwman en was meteen smoorverliefd!

Nu lees ik vooral psychologische thrillers, en andere spannende boeken.  Wat dood is blijft een van mijn favoriete boeken en Stephen King blijf ik de meester in zijn genre vinden.

In de toekomst zal ik zeker nog nieuwe auteurs en stijlen uitproberen, als ik een bezoekje breng aan die wonderlijke plek die bibliotheek heet.  Ik ben nu al benieuwd in welk geweldig bad vol geweldige verhalen ik dan weer zal duiken.

KKelderkind van Kristien Deltiens
KKelderkind van Kristien Deltiens

 

Lezen, toch niet echt mijn ding – Zoë

Toen ik klein was en nog niet kon lezen, las mama ons regelmatig voor en ook op school deed de juf dat.  Verhalen zoals Eefje donkerblauw, De mooiste vis van de zee en  De sprookjes van Grimm leerde ik toen kennen.

Zodra ik in het eerste leerjaar zat, moesten we het zelf doen.  Dat ging niet zo goed, het ging helemaal niet vlot en ik vond het daarom ook niet echt leuk.  Hier heb ik lang moeite mee gehad, en ik las daarom ook nooit iets uit eigen wil.

In het vijfde en het zesde leerjaar deden we actuarondes.  Hiervoor moest je de krant lezen, dus dat deed ik dan wel.

Toen ik in het middelbaar zat, vond ik van mezelf dat ik meer met boeken bezig moest zijn.  Ik vroeg aan mijn mama wat zij graag las toen ze mijn leeftijd had, en zo ben ik dan uitgekomen bij Ronja, de roversdochter  en De gebroeders Leeuwenhart  van Astrid Lindgren.  Deze boeken heb ik echt verslonden, ik vond ze zo leuk dat ik ze beiden zeker drie of vier keer heb gelezen.

Een beetje later vertelde mijn tante me heel veel over Harry Potter, ze maakte me heel benieuwd en zette me aan om de boeken te leren kennen.  Nu ben ik deze boeken in het Engels aan het lezen en ik vind het fantastisch!

Ik ben misschien niet zo een boekenwurm maar met Harry Potter, daar kan ik soms uren mee doorgaan.  Hopelijk is dit pas het begin en ontdek ik boeken die even goed zijn of misschien zelfs beter.

Mijn leven als Boekenwurm – Hanne Lise

Lezen is altijd een van mijn favoriete bezigheden geweest. Ik heb het altijd leuk gevonden om me even te verdiepen in een goed boek en even aan iets anders te denken.Hanne

In de kleuterklas, toen ik nog niet kon lezen, deed mijn papa dat voor mij. Dat waren soms stripverhalen maar ook boeken zoals Jip en Janneke, sprookjes en nog veel meer.  Later heb ik dan een boek gekregen waarin er 365 verhaaltjes stonden over elfjes, ik keek er elke dag naar uit om er ééntje van te horen.

Toen ik in het eerste leerjaar zat en dit dus eindelijk zelf leerde, was dit al meteen mijn favoriete vak. Ik vond dit zo leuk omdat er aan elk woordje dat we leerden een verhaaltje verbonden was.

In het tweede leerjaar moesten we voor de zoveelste keer snellezen voor punten. Dat werd onderverdeeld in avi’s. Als je slecht was, kreeg je avi 1 en als je erg goed was avi 9. Ik heb toen als enige van de klas avi 9 behaald en daar was ik fier op.

Ik begon op die leeftijd ook in de boeken van Roald Dahl. Mathilda  was dan ook mijn lievelingsboek.  Maar ook Sjakie en de chocoladefabriek, De GVR  en nog veel meer. In het vierde leerjaar hing er in de klas een lijst op en bij elk boek dat we uit hadden, mochten we een kruisje zetten bij onze naam.  Op het einde van het jaar was ik overduidelijk de winnaar. Dit kwam vooral omdat ik in dat jaar alle boeken van Harry Potter verslonden heb.

In het zesde leerjaar ben ik begonnen in mijn eerste Young Adult-boek en vanaf dan las ik bijna niets anders meer. Twilight heeft er wel nooit bij gezeten, omdat ik nooit heb gehouden van romantische verhalen. Geef mij maar boeken over draken, monsters en moordenaars.

In het middelbaar is er niet veel veranderd, alleen dat ik er vriendinnen heb bij gekregen die ook van boeken houden. Zulke vriendinnen heb ik nooit eerder gehad, samen hebben we één favoriete serie:  De selectie, geschreven door Kiera Cass. De drie boeken gaan over prinsessen en ik heb ze alle drie verslonden in drie dagen omdat ze zo spannend zijn.

Maar boekLiseen over liefdesproblemen haat ik nog altijd. Ondertussen hou ik ook van Engelse boeken. Het is toch veel leuker om de echte tekst van een schrijver, die daar zo veel werk in heeft gestoken, te lezen dan een vertaling waarvan de helft van het verhaal verloren is gegaan?

Momenteel ben ik bezig in Een verschrikkelijke schoonheid, geschreven door Libba Bray. Het is een historisch boek en ik kan niet wachten om het boek weer open te slaan. Lezen zal altijd een groot deel van mijn leven zijn en ik hoop dat boeken blijven bestaan en dat we binnenkort niet allemaal naar een e-reader zullen moeten staren, want daarvan doen mijn ogen pijn.

Geef als eerste een reactie

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.