Op negen februari trok de Cultuurcel met maar liefst 47 leerlingen richting Oostende, voor het toneelstuk ‘Hele dagen in de bomen’ van theater Malpertuis, naar een tekst van Marguérite Duras.
De perstekst beloofde ons het volgende: “Een moeder bezoekt haar zoon in Parijs. Ze hebben elkaar 5 jaar niet meer gezien. Vroeg in de ochtend stapt ze uit het vliegtuig. Meteen blinken tranen in zijn ogen. Want wat is ze verouderd, zijn moeder. Eén dag en één nacht zal ze bij hem blijven, bij hem en zijn vriendin Veronique. Ze zullen eten, lachen, praten, huilen. Tegen de avond gaan ze de stad in en worden ze heel dronken…
Piet Arfeuille belooft een warme, indringende voorstelling in een uitzonderlijke decor vormgegeven door Atelier Bildraum.
Met Tania Van der Sanden in de glansrol van de moeder, even venijnig als kwetsbaar, humoristisch als tragisch. Naast haar de onvolprezen Karlijn Sileghem (Katarakt, Tom en Harry). David Dermez (Ivanov) speelt de zoon.”
Helaas vonden zowat alle leerlingen én begeleiders de voorstelling niet bepaald zo warm. Een zeer bittere moeder komt inderdaad op bezoek bij haar zoon, die totaal niks van zijn leven heeft gemaakt, en samen met zijn vriendin in een bordeel werkt. Wat volgt zijn zeer uitgepuurde scènes, waarin soms minutenlang niks of nauwelijks iets gebeurt. De moeder neemt hem zwaar op de korrel, en de schaarse dialogen zijn absurdistisch, surrealistisch en soms ronduit nihilistisch. Halverwege het stuk stapten verschillende mensen gewoon op, en ik vrees dat de meesten van ons ook wel ergens hebben afgehaakt. Visueel was het nochtans zeer hoogstaand, met prachtige decors en oog voor de beeldtaal. Ook op de acteerprestaties op zich viel niks af te dingen: vooral Tania Van der Sanden maakte indruk.
Maar de algemene indruk was helaas dus niet positief te noemen. Gelukkig verliep de trip naar Oostende wél vlekkeloos deze keer, en onze leerlingen hebben zich andermaal schitterend gedragen. Waarvoor dank!
Geef een reactie