In mijn ogen was Senne Guns nog altijd maar een jaar of 23. Ik zie hem nog steeds lopen door de gangen van ons KAM: slungelig, maar ook toen al eigenzinnig. De jongen die zelf een muziekstuk geschreven had voor de proclamatie, zo wist mijnheer Maes ons te vertellen.
Maar vanavond stond er wel degelijk een man op het podium, een dertiger met een vrouw en twee dochters, die toch wel een en ander te vertellen had. De Cultuurcel van het GO! atheneum Mariakerke haalde hem naar de vertrouwde polyvalente zaal voor een try-out van zijn nieuwe show Opus 3. Voor het eerst trekt hij hier de kaart van het cabaret, onder regie van Raf Walschaerts, en dat is te merken: Kommil Foo is nooit ver weg, en dat is als compliment bedoeld.
Senne vertelt over alledaagse dingen – hoe herkent een vader ooit het verschil tussen een kousenbroek en een legging voor zijn dochters, en vooral: waarom is dat belangrijk? – maar de rode draad blijft duidelijk de muziek. Senne is een begenadigd pianist, en daar speelt hij ook graag mee: hij vertrekt van Mozart, staat stil bij Beethoven en Rachmaninov, en slaagt er en passant zelfs in de dodecafonische muziek uit te leggen. Dat die muziek heel belangrijk voor hem is en blijft, is ook te merken in zijn liedjes: soms ronduit hilarisch, dan weer ernstig en ingetogen, met echo’s van de betere weemoed van Raymond, maar altijd prachtig gebracht.
Het publiek, in de stemmig aangeklede zaal met een drankje voor de neus, hing aan zijn lippen: bij momenten kon je een speld horen vallen, en anderhalf uur was eigenlijk nog steeds te kort.
Het mag dan nog een try-out zijn, en Senne mag dan wel zichzelf ironisch een wonderkind noemen, hij heeft vanavond bewezen dat hij verdomd goed bezig is!
Alle foto’s kan u hier bekijken.
Geef een reactie