Op een dag als vandaag worden de doden van honderd jaar geleden herdacht, de vele doden van de Eerste Wereldoorlog.
De tweedes Latijn staan echter al een hele tijd stil bij een andere gebeurtenis die ook aan heel veel mensen het leven kostte, zij het net iets langer geleden. In 79 na Christus barstte namelijk de Vesuvius uit, een verwoestende natuurramp die verschillende steden, waaronder Pompeii, van de kaart veegde.
We vroegen hen een gedicht hierover te schrijven, en dat deden ze. Met verve. Een paar voorbeelden:
De aarde beeft.
Dag verandert in nacht.
Een zweetdruppel rolt van mijn voorhoofd.
Ik beef uit angst.
Verdrink in een mensenzee.
De dood is nabij.
Tranen van verdriet.
Met mijn laatste kracht
blaas ik mijn laatste adem uit.
(Anissa Elhadoutti, 2C Grieks-Latijn)
Onder de berg
lag een gloeiend geheim
’t had honderden jaren gewacht.
Een rustige zomer
spatte uit elkaar
met een hevige, vurige kracht.
De berg werd vulkaan
Arm en rijk gingen eraan
Alles werd bedolven onder as.
Dood stroomde door de stad
Een heet lava bloedbad
Arm Pompeii, wat ooit een prachtige stad was
(Elia Tayefeh, 2G Latijn)
Pompeji
Toen gebeurde het…
De grond daverde en de huizen trilden,
kinderen huilden, honden blaften, moeders gilden…
In de verte zag het volk
een gigantische wolk.
Een wolk als een pijnboom.
Neen, dit was geen droom.
Dit was echt…
De zon verdween voor een hele tijd.
Vele mensen raakten plots hun familie kwijt.
In het donker zagen ze nog wel iets…
borrelende lava verscheen uit het niets.
Met een gigantische snelheid kwamen er pyroclastische golven aan.
In Pompeji was toen al het leven vergaan!
Dat was het einde…
Zo verschrikkelijk dat het was…
De stad helemaal bedekt onder een enorme laag as.
Alles werd stil en het leek wel gedaan;
maar daarbovenop kwamen er nog naschokken aan.
Zelfs duizenden jaren nadien
kan je nog steeds in gips deze vreselijke taferelen zien.
(Mare Morel, 2D Grieks-Latijn)
Geef een reactie