Er zijn zo van die leraars die eigenlijk al altijd tot de school hebben behoord, die je gerust kan beschouwen als een deel van het meubilair. Of, misschien wat minder oneerbiedig, als een van de gevestigde waarden.
Een van die rotsen in de branding is mijnheer Vermeiren. Of liever, wàs mijnheer Vermeiren. Want donderdag is de vaste leraar Rooms-katholieke godsdienst aan zijn welverdiende pensioen begonnen. Enfin, toch bij ons op school: vrijdag was zijn allerlaatste dag, maar dan in het GO! atheneum Gentbrugge.
Een echt afscheid met een etentje of receptie of zo, konden we hem helaas niet geven: ook daar stak corona een stokje voor. Noodgedwongen hebben we het allemaal op afstand gehouden, in de eetzaal waar er voldoende ruimte was. De adjunct sprak ons kort toe, en mijnheer Vermeiren antwoordde op zijn eigen rustige manier. Eerder had hij ons al allemaal bedankt met een kleine attentie in ons vakje.
We hopen dat hij, na coronatijd, nog eens met plezier naar een van onze activiteiten komt: hij zal altijd welkom zijn!
We hopen dat hij nu vooral van een rustig, stressvrij en coronavrij pensioen kan genieten met kinderen en kleinkinderen.
Het ga je goed, Marc!
Geef een reactie