tToneel “Here we are now”: de bespreking

With the lights out, it’s less dangerous. Here we are now, entertain us. I feel stupid and contagious. Here we are now, entertain us. A mulatto, an albino, a mosquito, my libido – Yeah. Komen en gaan. Spelen, lopen, vallen, opstaan, tieren. Tegen elkaar, voor elkaar, tegen de wereld, voor de wereld. Zo oprecht en zo fake als ik ben. Een lijn, een catwalk, een podium, een pad, een streep, een stoet, een betoging, een boekenclub, een begin, een passage, een einde. Alles of niks. Rechtdoor, rechttoe rechtaan. Afwijkend. I’m worse at what I do best. And for this gift I feel blessed. Our little group has always been and al-ways will until the end. Hello, hello, hello, how low.

Ze begonnen het toneelstuk eigenlijk zelf met de vraag: “Een toneel met 59 acteurs, dat is toch immens veel?” Jawel, en toch is het al voor de zeventiende keer op rij dat enkele leerkrachten en enkele regisseurs hun woensdagnamiddagen en een groot deel van de kerstvakantie opofferden om een heus toneelstuk op poten te zetten.

Dat toneelstuk komt elke keer weer vanuit de leerlingen zelf en groeit door middel van improvisatie. Het is dan aan de regisseurs om alles in goede banen te (proberen) leiden, en dat lukt wonderwel. Nog eens een dikke dankjewel aan Lien Maes, Yahya Terryn en Isadora Lenaerts!

Maar liefst vijf voorstellingen hebben de leerlingen er opzitten: twee vorig weekend, een schoolvoorstelling afgelopen woensdag voor leerlingen van het zesde leerjaar uit basisscholen uit de buurt, en een voorstelling gisterenavond en deze namiddag. Chapeau.

Maar waar ging die voorstelling nu eigenlijk over? Zoals een zesdestudiejaar zei: “Goh, da’s moeilijk te zeggen, eigenlijk gewoon over ’t KAM.” En dat zou wel eens kunnen kloppen. Deze voorstelling ging eigenlijk over de leefwereld van tieners: wat doen ze, wat zouden ze willen doen, wat zijn hun plannen, verlangens, dromen? Hoe zal het zijn om volwassen te worden, ouder te worden? En wat verwachten je ouders van je?

Dat kan op scène gebracht worden met een groepje bejaarden, een uitstapje naar Pukkelpop, een slowmotion in een dancing, een muziekpak, een impressie van een boekenclub of gewoon een zelfgezongen liedje met een ukulele, gezeten in een gezellige huiskamer.

Of wat dacht je van een heuse dancebattle hiphopstyle? Daar hebben we trouwens een fijn filmpje van, genomen tijdens de repetities onder leiding van oud-leerlinge Anke Clinck.

In elk geval waren de reacties unaniem lovend: het zat andermaal bijzonder goed in elkaar, niet alleen het toneel zelf, maar ook alles eromheen: de belichting, het geluid, de kaartenverkoop, het café… Daarvoor moeten we een heel pak mensen bedanken, maar vooral dan de drijvende krachten achter het toneel: mevrouw Cruyt, mevrouw Van Nieuwenhuyze en mijnheer Uyttenhove.

Heeft u dus wat gemist als u dit toneelstuk niet gezien hebt? Wel, zoals elk jaar kan ik opnieuw volmondig ‘ja’ daarop antwoorden.

U weet dus wat u volgend jaar rond deze periode te doen staat: zorgen dat u er op tijd bij bent om tickets te bemachtigen. Hoe het stuk volgend jaar zal zijn, weten we uiteraard nog niet. Maar als het op dezelfde hoogte zal staan als dit en de voorbije jaren, dan loont het vast en zeker de moeite.

Alle foto’s van tToneel kan u hier bekijken.

Geef als eerste een reactie

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.