Eind vorig jaar werd door de toenmalige lezers uit onze leesclub gekozen voor “Little Women” van Louisa May Alcott, een boek dat tot de klassiekers van de Engelse literatuur behoort. Het is intussen verschillende keren verfilmd, recent nog met onder andere Emma Watson en Timothée Chalamet in de cast.
Jammer genoeg kon een aantal van onze afgezwaaide leerlingen er niet bij zijn, ook al vonden zij het een heerlijk boek, zodat we maar met een handvol waren, maar dat hoefde geen domper te zijn op het gesprek, wel integendeel.
Het boek gaat over een gezin van vier dochters met de moeder, terwijl vader het grootste deel van de tijd nog in de oorlog zit. Ze zijn niet bepaald rijk, maar maken er het beste van en zijn duidelijk welopgevoed, met de juiste connecties in de hogere kringen. Er zitten talloze morele waarschuwingen in het verhaal verweven, en toch, toch… Toch leef je mee met de vier meisjes, hun wel en wee, hun kleine besognes en grote ambities, hun verdriet, hun verliefdheden… Het verhaal is geschreven in de tijd van lange jurken, hoge hoeden, lange reizen doorheen Europa, soirées en theekransjes, in een welstellend Amerika, en ook dat laatste is verfrissend: de Amerikaanse opvattingen zijn behoorlijk anders dan die van pakweg Engeland of Frankrijk. Voortdurend zijn er wel verwijzingen naar de bijbel en hoe jonge meisjes eigenlijk hun leven zouden moeten leiden, geduldig en ijverig zijn, bescheiden, lief, dat soort dingen… Aan de andere kant mogen de personages ook ambitieus zijn, non-conformistisch, een eigen persoonlijkheid ontwikkelen…
Het werd meteen een fijne discussie: wie vonden we het leukste personage, wie paste het best bij ons? Konden we het conformisme van de oudste zus begrijpen, dat ze eigenlijk alleen maar snel wilde trouwen, rijk zijn en een gezin opvoeden? Of konden we ons beter vinden in het personage van Jo, de onafhankelijke, eigenzinnige zus? Het was soms wel moeilijk om ons te verplaatsen in de gewoontes van die tijd, waarin vrouwen echt een andere positie innamen in de maatschappij.
En uiteraard was er ook de hamvraag: waren Jo en Laurie effectief beter een koppel geweest, of snappen we hun vreemde relatie?
Al bij al werd het een fijn gesprek, onderstreept met cake. We besloten unaniem dat we het een aanrader vonden, maar dan wel voor de meer gevorderde lezer, want het is een behoorlijk lang boek. En anders is er uiteraard ook nog de film, bij voorkeur die van Greta Gerwig.
Over een volgend boek werd er ook nog even gediscussieerd, maar uiteindelijk kwamen we uit bij “I’ll give you the sun” (Ik geef je de zon) van Jandy Nelson, een meermaals bekroond YA roman over een tweeling die uit elkaar groeit.
Hiervoor zouden we samenkomen in de derde schoolweek na de kerstvakantie, op dinsdag 20 januari om 15.30 uur in lokaal 1.23. Leerlingen, oud-leerlingen, collega’s en ouders meer dan welkom!
Geef een reactie