“Onze” Kamiel De Bruyne bedenker van “Sorry voor alles”

Op de televisiezender Eén loopt sinds vorige week zondag de spelshow “Sorry voor Alles”. Een onbekende Vlaming die zich ooit inschreef voor een televisiequiz, werd ongemerkt een maand lang gevolgd met verborgen camera, en kwam de gekste dingen tegen. Wat weet hij nog over die maand, en hoe kan hij dat inschatten? Als de kandidaat de juiste antwoorden kan geven, gaat hij of zij met een stapel op maat gesneden prijzen naar huis.

Een goed geschift concept dat vaak voor openvallende mond zorgt, maar ook voor hilarische toestanden, en heel veel medelijden met de arme kandidaat. Oh, en toch ook wel een beetje jaloezie, dat ook.

Het idee achter “Sorry voor Alles” rijpte langzaam in het hoofd van één van onze oudleerlingen, Kamiel De Bruyne. We mochten hem een vragenlijstje sturen, waar hij met veel plezier en tussen de afwerking van de shows door, op antwoordde.

KAMIEL01

Kamiel, eerst en vooral een dikke proficiat! Je concept slaat aan, en we zien je gezicht overal opduiken. Je oudleraars zijn daar eigenlijk niet over verwonderd, want je was altijd al een leerling met heel veel capaciteiten en een grenzeloze fantasie. Maar hoe voelt dat nu, overal gevraagd worden voor interviews en stilaan een bekend gezicht worden?

Een beetje onwerkelijk. Doorgaans blijf je als tv-maker een beetje achter de schermen, dus het is een beetje gek dat er nu zoveel aandacht naar mij gaat. De pers snoept natuurlijk graag wel eens van een uitzonderlijk verhaal. Dat is het uiteindelijk ook wel een beetje. Het gebeurt niet vaak dat het eindwerk van een student het ook tot een prime-time zondagavondprogramma schopt.

Een bekend gezicht is wel nogal sterk uitgedrukt. Ik word nu hier en daar gevraagd voor een interview, maar ik denk niet dat mensen mij op straat zullen aanspreken of gillend weglopen uit schrik om gefilmd te worden door onze verborgen camera’s.

Hoe ben je eigenlijk op het idee gekomen?

Een vraag die iedereen stelt. En eigenlijk is het antwoord nogal teleurstellend. Gewoon: na lang nadenken over wat ik nu precies wilde maken op dit uitgekomen.  Dat ik in die periode naar veel verborgen-camera-programma’s en The Truman Show keek, zal ook wel geholpen hebben.

Wel een grappig detail: het initiële post-itje met het basisidee is ontstaan terwijl ik in bad aan het nadenken was. Mijn eigen eureka-moment, zeg maar. Eat this, Archimedes.

Een aantal jaar geleden heb je meegedaan aan de wedstrijd “Wie wordt wrapper?” om ketnetwrapper te worden Je sneuvelde daar helemaal op het einde, net voor de finale. Wat voor effect had dat op jou? Want je werkt nu vooral achter de schermen natuurlijk. Heb je nog ambitie om voor de camera te komen?

Dat leek me toen een geweldig leuke kans. Altijd grote fan van Ketnet geweest. Uiteindelijk daar tot het inzicht gekomen dat het echte wrappen toch niet helemaal voor me was weggelegd. De mensen die er nu zijn, zijn échte vakmannen en entertainers, en dat was ik toch net niet. Ik heb veel gekke ideeën, maar krijg ze niet altijd zelf goed overgebracht. Onder andere door mee te doen aan die wedstrijd heb ik wel een jaar achter de schermen bij Ketnet mogen meewerken aan Ketnet King Size en de Wrap.

Ik heb niet per se de ambitie om voor de camera te komen, maar schaam me ook niet om dat te doen als het nodig is. Zo zal je mij in Sorry Voor Alles hier en daar in diverse rolletjes zien opduiken. De hele redactie moest trouwens geregeld een rolletje op zich nemen.

Mijn grote idolen zijn nog steeds Neveneffecten. Een stelletje onnozelaars vol gekke ideeën die ze ook nog eens zelf op het scherm verwezenlijken. Dat lijkt me heerlijk.

Kamiel3

In je middelbaar op het atheneum studeerde je Latijn-Wiskunde, en je was echt wat wij noemen een “all-rounder”: schitterende resultaten voor wiskunde, prachtige cijfers voor wetenschappen, een knap ontwikkeld taalgevoel, en zelfs de beste voor Latijn. Hoe reageerde je omgeving toen je dan toch voor het RITCS koos, en niet voor de universiteit?

Mijn mama was denk ik even teleurgesteld dat ik geen ingenieur zou worden, maar ze zag al snel in dat ik ook heel erg graag televisie maakte aan het RITCS.

Ik was altijd al graag creatief bezig (al buisde ik wel ooit voor P.O., maar dat is omdat ik nog niet eens een fatsoenlijke kopvoeter kan tekenen) en wilde heel graag televisie gaan maken. Ik had geen zin in loodzware studies waarbij ik vooral in de boeken zou zitten, ik wilde creatief bezig zijn. Bovendien had ik na mijn vierde middelbaar in 2008 al meegedaan aan een jongerenproject op VRT, waar ik een eerste keer in aanraken kwam met tv-maken. Ik denk dat ik toen al verkocht was.

Wij herinneren ons levendig het filmpje dat je destijds maakte voor de uitvaart, het “Dossier De Vriese”. Het filmmaken zat duidelijk toen al in je bloed. Hoe kwam je daarop?

Het idee van Dossier De Vriese was niet van mij. Er liep toen in Man Bijt Hond een rubriek “Dossier Costers” waarbij allerhande complottheorieën steevast uitkwamen bij ene Gustaaf Costers uit Evere. Dat leek me wel leuk om te maken rond de KAM-leerkracht wiens onheilspellende wenkbrauwen alleen al stof kunnen zijn tot meerdere samenzweringstheoriëen.

Hoe kijk jij terug op je tijd in het atheneum?

Heel goed. Ik weet nog dat ik op mijn allereerste schooldag huilde om allerlei redenen, maar de volgende 5 jaren waren heerlijk. Ik heb altijd mijn ding kunnen doen, maakte goeie vrienden, leerde mijn eerste lief kennen, reisde met school naar Frankrijk, Polen en Italië, en meer van dat soort gelukzalige clichés. Maar ze zijn voor een keer wél waar.

Zijn er dingen die je nu anders zou doen, of die je mist?

Ik zou vanaf mijn eerste jaar mee hebben gedaan met het schooltoneel. Ik ben nu pas aangesloten in het 5de jaar en heb daardoor maar 2 jaar meegedaan. Maar was me dat een fijne boel. Jammer dat ik de eerste vier jaren niet meedeed.

Wie waren je favoriete leraars, en waarom?

Dat moet met voorsprong Meneer Maes geweest zijn. Ik had altijd al een zwak voor wiskunde, maar het enthousiasme waarmee hij zijn vak steeds weer probeert over te brengen is eindeloos. De allereerste les van meneer Maes is steevast een soort “warmmaakles” voor wiskunde, waarin hij goochelt met moebiusbanden en andere onwerkelijke wiskundige geinigheden. Ik dacht toen al meteen “Allright, zin in!”. Toen ik pas afgestudeerd was, heb ik ook enkele boeken van hem geleend, waaronder een non-fictieboek over geheime codes en geheimtaal. Ik heb in heel mijn leven nog nooit zo’n spannend boek gelezen. En het was niet eens een verhaal. Belachelijk. Toen ik verder ging studeren twijfelde ik tussen Wiskunde op de universiteit of televisieregie aan het RITCS, maar uiteindelijk koos ik voor meneer Maes zijn andere passie: cultuur. Leve de cultuurcel!

Meneer Maes is uiteraard niet de enige. Er lopen nog enkele stevige kleppers rond op het K.A.M., denk maar aan de weergaloze Mevrouw Buylaert (just because), de meester-verhalenvertelster Mevrouw Rombaut (ik bedoel: die heksachtige les in het donker, komaan!) , de altijd eerlijke Meneer Vandenabeele (eindelijk eerlijke punten voor L.O. en geen zwakke punten omdat ik nu eenmaal wat minder fit was), de onevenaarbare Meneer Minne (niet lang les van gehad, maar wat een heerlijke van lesvreugde doordrongen man was dat), alle leerkrachten Nederlands (ik hou van onze taal), Meneer Vercruysse (hoewel: mentaal 16, gamer én Lord-Of-The-Rings-freak, is dat wel een leerkracht?), Meneer De Vriese (alleen al voor de jaarlijkse quiz en de wenkbrauwen), Mevrouw Mollé (Als leerkracht durven huilen in een les. En niet van wanhoop, maar van ontroering. Chapeau!) en nog vele andere.

Heb je toevallig nog een fijne anekdote die je je herinnert? Iets dat je ooit uitgespookt hebt, maar nooit durfde vertellen? Een stevige stoot?

27041_376026742945_1936466_n
Kamiel in het laatste jaar op het KAM

Ik ben verdomme veel te braaf geweest. Dat besefte ik pas achteraf. De enige keer dat ik strafstudie kreeg is omdat ik bij een stagiair zonder dat hij het zag uit het raam kroop om dan doodleuk 2 minuten later binnen te wandelen. Ik was natuurlijk vergeten dat ik daarvoor eerst voorbij het buitenraam van mevrouw De Vreese moest wandelen (die ik toen nog niet kende). Ze onderschepte mij in de gang en ik mocht nablijven.

Tot slot: heb jij, als oudleerling van ons, nog advies voor onze huidige leerlingen?

Studeer af en leid een kickass leven, luitjes!

(Ohja, en: ik ben er ook nooit volledig over geraakt dat ik op mijn twaalfde geen brief voor Hogwarts kreeg. Maar geen zorgen, op het KAM lopen ook genoeg heksen rond.)

We willen je ongelofelijk bedanken voor deze vragenlijst, en we wensen je alle succes toe!

“Sorry voor alles” is elke zondagavond te zien om 20u35 op Eén.

 

Geef als eerste een reactie

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.