Vandaag is de laatste dag van de poëzieweek, die vorige donderdag startte met Gedichtendag. De eerstes schreven begin januari al poëzie voor het toneel, en die gedichten hingen/hangen uit in de gang naast lokaal 0.02, 0.03 en 0.04.
In het vierde jaar gaf mevrouw DeVreese haar leerlingen een meer alternatief gedicht, een tekst van de overleden rapper Tupac Shakur. Dat gedicht van Tupac moesten de leerlingen proberen in de juiste volgorde plaatsen, nadat ze een envelop kregen met de in stukken geknipte regels. Daarna werd er geraden van wie dit gedicht nu eigenlijk was. Een korte analyse toonde aan dat gedichten eigenlijk vrij eenvoudig te begrijpen zijn. Maar na een fragment uit Dead Poet’s Society werd ook duidelijk dat poëzie geen exacte wetenschap is en dat iedereen een eigen interpretatie van een gedicht kan hebben.
Het Tupac gedicht was: The Rose That Grew From Concrete.
Did you hear about the rose that grew from a crack
in the concrete
Proving nature’s laws wrong it learned 2 walk
without having feet
Funny it seems, but by keeping its dreams
it learned 2 breathe fresh air
Long live the rose that grew from concrete
when no one else even cared!
Met dank aan mevrouw DeVreese voor tekst en foto’s.
Geef een reactie