Gisteren hebben de leerlingen van 4WELAB hun langverwachte presentatie gegeven in het kader van de wetenschapswedstrijd voor Natuur en Wetenschap. Tussen 12.05 uur en 13.00 uur waren de niet-finalisten aan de beurt. Deze zes groepen werden onder deskundige leiding van Mevr. Vanlommel, Dhr. Ferket, Dhr. Roels en mezelf begeleid in het geven van een presentatie. Dit keer niet voor de eigen klasgenoten, maar wel voor de leerlingen van 3WELAB. Zo konden ook deze laatsten eens proeven van wat hen volgend schooljaar te wachten staat in het vak Labo.
Om 16.30 uur was het dan de beurt aan de finalisten. Goed voorbereid met de nodige dosis zenuwen trokken de vier groepjes finalisten hard van leer.
Eerst werden we ondergedompeld in de wondere wereld van de aardbevingen door Yannis De Borger en Seppe Van Acker. Het spervuur van vragen van de jury nadien leverde een aantal naschokken op die nu nog steeds nazinderen in het lokaal. De toon was meteen gezet. Een gemakkelijke namiddag zou dit voor de finalisten allerminst worden.
De tweede presentatie over donororganen greep vanaf minuut 1 iedereen naar de keel, een momentum dat Amandine Van Laer en Anaïs Derycke de gehele presentatie konden aanhouden, verdediging incluis. Geen enkele vraag kon de jury stellen waarop beide dames geen pasklaar antwoord konden formuleren. Enkel superlatieven zijn hier op hun plaats.
Na deze beklijvende presentatie leek het een beetje een ondankbare taak voor Thibo Noyen en Seppe Van De Walle om een presentatie te geven over het verband tussen sportprestaties en muziek. Maar ook zij konden zich meer dan behoorlijk uit de slag trekken en kunnen terugblikken op een geslaagde namiddag.
Als laatste was de groep van Ikram Laghzaoui, Mert Gül en Jef Jo Hinnekint aan de beurt met een presentatie over de werking van het hart. Een dankbaar onderwerp voor de jury om verschrikkelijk moeilijke vragen over te stellen. Maar daar trok deze groep zich niets van aan, de ene repliek na de andere volgde op iedere vraag. Kortom, ook zij hebben meer dan behoorlijk alle facetten van een wetenschappelijke presentatie doorlopen.
Na deze vier presentaties ging de nogal Limburgs en Antwerps getinte jury in conclaaf om vrij snel met witte rook de deliberatieruimte te verlaten. Het verdict zou dra vallen.
Op de vierde plaats werden de aardbevingen geproclameerd, gevolgd door de presentatie van sportprestaties en muziek. Nog twee kandidaten over dus. En dan volgt een, voor mij althans, ietwat merkwaardige uitspraak van de jury: ‘Het puntenverschil tussen nummer 1 en nummer 2 bedraagt slechts 0,25 punten’. Het lijkt alsof de jury al op voorhand zijn excuses wil aanbieden voor het resultaat, vreemd… . Op nummer twee wordt de presentatie van de donororganen geplaatst en de winnaars zijn Ikram, Mert en Jef met hun presentatie over het hart. Toch een beetje consternatie en onbegrip, want hoewel deze laatsten dit ongelofelijk goed hebben gedaan, is iedereen het er toch over eens dat Anaïs en Amandine veruit de beste waren. Waarom de jury daarin niet is gevolgd, daar hebben we enkel het raden naar. Als bovendien de jury nadien zegt dat deze rangschikking er is gekomen omdat de verdediging van Anaïs en Amandine iets minder was, is het voor mij duidelijk: de jury had het net moeilijk met het gegeven dat beide dames letterlijk op elke vraag een antwoord konden formuleren.
Heel erg is dit natuurlijk allemaal niet, want met de olympische gedachte “deelnemen is veel belangrijker dan winnen” in ons achterhoofd kunnen we dit makkelijk relativeren. Het zou eigenlijk niet de bedoeling mogen zijn om zo een leerproces af te sluiten met een klassement. Gelukkig is dat ook iets wat we als school dan ook nooit zullen doen.
Het moge dus duidelijk wezen dat de afwezigen deze middag nog maar eens ongelijk hadden en dat de aanwezigen heel veel hebben bijgeleerd. Die aanwezigen waren eigenlijk wel op één vinger te tellen. Bedankt, meneer Vandenabeele om, zelfs na een namiddag schoolsport, de tijd te vinden en de moeite te doen om de presentaties bij te wonen. Eeuwige roem is uw deel, maar dat was reeds zo dacht ik… .
Met dank aan mijnheer Lösken voor het begeesterde en uitgebreide verslag. Alle foto’s van de wedstrijd kan je hier bekijken.
Geef een reactie