Het eerste boek van de leesclub dit schooljaar werd een oer-Vlaamse debuutroman uit 2013: “Woesten” van Kris Van Steenberge.
Van zodra we geïnstalleerd waren met koffie, thee en fantastische cupcakes van mevrouw DeVreese, bleken we het er roerend over eens te zijn: het is echt een goed boek! De meesten onder ons hadden zelfs moeite om het weg te leggen, anderen vonden het dan weer zo goed dat ze het liever in kleine stukjes savoureerden om er des te meer van te genieten.
Waar gaat het boek eigenlijk over? Wel, de jonge Elisabeth in het kleine dorpje Woesten, vlakbij Ieper, droomt ervan om weg te geraken uit de West-Vlaamse klei, en trouwt met dokter Guillaume Duponselle. Helaas worden haar hoge toekomstverwachtingen alles behalve ingelost, en blijft ze in Woesten in wat je niet bepaald een gelukkig huwelijk kunt noemen. Uiteindelijk wordt er een tweeling geboren, waarvan de ene een prachtig kind blijkt te zijn, en nummer twee een totaal misvormd gezicht blijkt te hebben. De vader weigert hem zelfs een naam te geven, en dus groeit Nameloos naast zijn broertje Valentijn in de schaduw op.
Het mooie aan dit boek is dat je eigenlijk vier verhalen in één krijgt: het boek begint met het verhaal van Elisabeth. Na een ietwat verwarrende overgang krijg je hetzelfde verhaal, maar dan met de dokter als hoofdpersonage. Hierdoor verandert de perceptie totaal, en worden bepaalde situaties uit het eerste verhaal een pak duidelijker. Daarna volgen nog de verhalen van beide jongens, en uiteindelijk lopen ze zelfs door elkaar.
Het geheel is een prachtig boek met multiperspectief, in een rijke maar niet overdreven taal. Het is opvallend hoe de auteur met enkele rake zinnetjes zijn personages zo treffend kan schetsen. Vooral zijn dialogen zijn sterk, maar daar zal zijn verleden als theaterauteur wel voor iets tussen zitten.
De oorlog is natuurlijk een bepalende factor in de levens van de personages, maar niet zo allesoverheersend als in “Oorlog en Terpentijn“. Toch draagt het ook hier bij aan de herkenbaarheid van het verhaal. De sfeer die het dorpje in het begin oproept, zorgde dan wel weer voor verschillende meningen. Voor de enen kwam Woesten in het begin net heel vertrouwd, nostalgisch en knus over, voor de anderen zorgde net dat al van in het begin voor beklemming, omdat elk dorp nu eenmaal zijn duistere geheimen heeft, en je al weet dat er iets verkeerd zal lopen.
Allemaal waren we dus onder de indruk van het boek, en mevrouw Pauwels stelde zelfs dat dit wellicht een boek wordt dat ze over een paar jaar nog wel eens zal herlezen.
Het is in elk geval een aanrader, en als debuutroman zeer indrukwekkend.
We geven u nog even de titels en data van de volgende besprekingen mee, en hopen dan nog nieuwe mensen te mogen begroeten!
– ‘The Perks of Being a Wallflower’ van Stephen Chbosky (dinsdag 23 januari 2017 – 16.15 uuu);
– ‘La cravate de Simenon’ van Nicolas Ancion (dinsdag 27 februari 2017 – 16.15 uur);
– ‘We should all be feminists!’ van Chimamanda Ngozi Adichie (dinsdag 24 april 2017 – 16.15 uur).
Geef een reactie