Wanneer ik dit schrijf, zitten er ongeveer zestig leerlingen, maar eigenlijk nog veel meer mensen, na te genieten van een prachtig toneel T is Tijd. Kort maar heftig, heb ik het horen omschrijven in het publiek.
Vijf voorstellingen hebben ze erop zitten: twee vorig weekend, een schoolvoorstelling voor de lagere scholen op woensdag, en twee voorstellingen het voorbije weekend. En ze hebben er lang voor gerepeteerd: elke woensdag in het eerste semester, en de halve kerstvakantie. Maar: als je hen bezig ziet of gezien hebt, dan weet je dat het hen waard was, en hoe.
Waarover ging het stuk eigenlijk? Amandine Van Laer omschreef het als volgt:
Drie groepen leerlingen, met elk hun eigen doel, zijn tijdens een grote ruzie net iets te ver gegaan.
“Dat is nu al de vierde keer deze maand!”
De leerkracht wil er niks mee te maken hebben en laat de leerlingen het zelf goedmaken.
“Ik wil binnen een uur weten wie hiermee begonnen is!”
De studiezaal word omgebouwd naar een catwalk, een protestplaats en een ruimte waardoor aliens contact zullen maken met aarde…
Leraar van dienst, maar vooral ook regisseur Ian Ghysels doet het voortreffelijk: zijn woorden doen een echte leraar in elkaar krimpen door de herkenbaarheid. Maar wanneer hij een koffietje gaat drinken en de leerlingen op die manier de kans geeft om de ruzie tussen de drie facties – de activisten, de alien – excuus, buitenaardse-levensvormen – liefhebbers en de vluchters uit de realiteit – op te lossen, breekt de chaos al helemaal los. Het enige waar ze het over eens zijn, is dat er iets moet veranderen, dat het zo niet verder kan. Oh, en ook over het feit dat ze allemaal samen een blok vormen tegen Ghysels.
T is Tijd is alweer een stuk dat je doet nadenken: welke wereld geven wij eigenlijk door aan onze kinderen, aan de jeugd? Willen zij die wereld wel?
De leerlingen hebben dit stuk zelf gemaakt, onder deskundige regie van Joeri Smet, Ian Ghysels en Charlotte De Bruyne, en onder de nog veel deskundigere leiding van Annik Cruyt, die deze onderneming al liefst voor de veertiende keer aandurft.
Maar uiteraard zouden zij nergens gestaan hebben zonder de hulp van een klein legertje extra mensen, die instonden voor de zaal, de tribune, de kaarten en de kaartenverkoop, het licht, het geluid, de soep, de boodschappen, het programmaboekje, het extra materiaal, de affiche, de bar, de taarten, de gedichtjes, de extra aankleding…
En achteraf was er natuurlijk ook nog de gezellige bar, de ideale gelegenheid om na te praten of na al die jaren bepaalde oudleerlingen of oudleraars te spreken.
U krijgt hier een selectie van de foto’s, maar de hele reeks – en het zijn er veel! – kunt u hier bekijken:
* foto’s van André Cruyt tijdens de laatste repetities
* foto’s van Gudrun Rombaut tijdens de voorstelling van 16 januari
en er komen er zeker nog bij.
Later zal u ook, mocht u het gemist hebben, de volledige opname van het toneel kunnen bekijken: mijnheer Coussens heeft zaterdag het hele stuk integraal opgenomen.
In naam van onze leerlingen-toneelspelers willen we iedereen bedanken die mee heeft geholpen om deze editie van tToneel mogelijk te maken. Op twee vlakken was dit een recordeditie: nooit eerder deden zo veel jongeren mee (60!) en nooit eerder kwamen er zoveel toeschouwers kijken.
Nogmaals van harte bedankt aan iedereen, en tot volgend jaar!
Geef een reactie