Het heeft lang geduurd, maar intussen kunnen we wel stellen dat de zomer begonnen is, ja.
Het zesde jaar Latijn trok daarom vrijdag eerst een uurtje naar de buitenklas in onze binnentuin, en na de speeltijd ging het zelfs richting park. Hoezo? Wel, de naam van de Oud-Griekse filosoof Aristoteles doet bij de meeste mensen wel een belletje rinkelen. Hij is per slot van rekening ook nu nog steeds een zeer invloedrijk filosoof. Maar wat veel mensen niet weten, is dat hij op een peripatetische manier les gaf. Al rondwandelend dus.
En hoe kunnen we onze leerlingen uit de zesde Latijnse de filosofie van deze Griekse wijsgeer beter laten begrijpen, dan zelf ook al rondwandelend zijn theorieën uit de doeken te doen?
Vrijdag na elven kon de occasionele wandelaar-met-hond- (en zo waren er wel een paar) een groep leerlingen met leerkracht tegenkomen in het bos, terwijl ze om de oren geslagen werden met duale wereldbeelden, Socratisch determinisme, syllogismen, categorieën, doeloorzaken, potentia en actio.
En al een vleugje carpe diem van Epicurus, maar vooral dan in de praktijk gebracht.
Geef een reactie