Proclamatie 2021

Elk jaar opnieuw bekronen we zes jaar studie van onze laatstejaars met een plechtige proclamatie. We doen dan ook ons uiterste best om er meer van te maken dan een simpele overhandiging van rapport en diploma.

Vorig jaar werd het ons extra moeilijk gemaakt en konden we onze afstuderenden enkel een online proclamatie bieden waarbij zij in halve klasgroepen toch nog zelf hun diploma overhandigd kregen.

Dit jaar kregen we een klein beetje meer speling, zij het niet veel: buiten de schoolmuren waren de coronamaatregelen dan wel al behoorlijk versoepeld, binnen die muren en zelfs op de speelplaats golden nog steeds strenge regels. Na lang overleg besloten we dan ook te kiezen voor de leerlingen in klasbubbels, zonder hun ouders: het was de laatste keer dat ze elkaar nog zouden zien als klasgroep. Op deze manier konden ze ook nog net in de tent die we voorzien hadden op de speelplaats. Een podium was er niet, wel een groot LCD-scherm waarop we filmpjes konden afspelen. Voor de ouders voorzagen we een digitale livestream via youtube. Geen ideale oplossing, maar beter dan niks.

Groot was dan ook onze opluchting toen we, de dag zelf, de inrichting van de tent zagen, vaststelden dat we de wanden konden openschuiven als een gordijn én dat het weerbericht in de avond geen regen voorspelde. Meteen konden we nog twee genodigden per leerling uitnodigen: achteraan op de speelplaats, in bubbels van twee, mét mondmasker, maar wel met zicht op de leerlingen en het hele gebeuren. Oef.

De jaarfoto’s werden genomen en kwart over zeven begon de eigenlijke plechtigheid. De presentatoren, mevrouw Van Nieuwenhuyze en mijnheer Lösken namen heel even het woord, maar ruimden quasi meteen plaats voor twee leerlingen die de echte verwelkoming deden: Cansu Tarhan en Lukas Pieters.

Directeur Van Den Bossche sprak ons kort toe, waarna we een paar filmpjes lieten zien die de ouders hadden opgenomen voor hun zoon of dochter. Wat we daaruit leerden, was dat de ouders vooral heel erg trots waren op hun kroost, en in sommige gevallen ook opgelucht. In elk geval waren het ontroerende momenten.

Daarna gingen we over tot het plechtige gedeelte: de overhandiging door de directie van rapport, jaarboek en vooral diploma. We hebben geprobeerd om alle leerlingen op foto te hebben, met wisselend resultaat, maar dat kan u hier in ons fotoarchief bekijken.

Na nog een paar fijne filmpjes van de familie mocht een groepje leerlingen aantreden met Blinding Lights van The Weeknd.

En toen gaven we het woord aan promotor Senne Guns, zelf oud-leerling van het KAM uit de lichting 2004, en begenadigd muzikant en cabaretier. Helaas, hij maakte het me behoorlijk moeilijk zijn speech te beschrijven. Mag ik nu “begeesterd” noteren, of “enthousiast”? “Luchtig” was het zeker, al kon hij bij momenten ook zeer “pensief” -die hadden we nog niet gehad – en soms zelfs een beetje “somber” zijn. Feit was dat hij alle voorgaande besprekingen van de proclamaties hier op school grondig had gelezen – toch nog iemand – om te weten te komen wat er precies van hem verwacht werd en daar ook uitgebreid verslag van deed. Maar hij vervulde zijn rol met verve: hij wist de leerlingen te boeien met zijn eigen ervaringen, deed hen bij momenten hartelijk lachen, maar gaf hen toch ook een aantal raadgevingen mee, zoals: “Durf twijfelen. En omarm die twijfel, maar laat die twijfel je niet tegenhouden” of toch iets in die zin. Het ruime applaus was dan ook zeker op zijn plaats.

Aansluitend mochten opnieuw Tamara De Wolf, Niels Geudens, Artuur Notte en Marie-Kristien Vermeulen aantreden om deze keer Viva la Vida van Coldplay ten berde te brengen. Daarna namen Louise Heiremans en Merel Vander Motten plaats aan de micro om hun zes jaar op het GO! atheneum Mariakerke samen te vatten. We onthouden als leraars vooral dat ze het een warme school vonden, met leraars die nergens anders zo dicht bij hun leerlingen staan en dat ze het KAM beschouwden als een tweede thuis. Geloof me, dat doet deugd om te horen, zeker na zo’n zwaar jaar.

En toen namen mevrouw Van Nieuwenhuyze en mijnheer Lösken opnieuw plaats achter het spreekgestoelte om op hun beurt de leerlingen door de liefhebbende mangel te nemen, maar besloten toen dat ze het al hard genoeg te verduren hadden, waarna er een reeks Wat Als?-filmpjes getoond werden, opgenomen door de leerkrachten.

En toen volgde het serieuze werk: de speciale prijzen!

De prijs van de promotor ging naar Nicholas Bohy (6 Latijn-Moderne Talen), de prijs wiskunde was voor Liam Aernoudt (6 Latijn-Wiskunde) en Lukas Pieters (6 Latijn-Wiskunde) mocht de prijs Nederlands in ontvangst nemen.

De prijs Moderne Vreemde Talen ging naar Mohamed Elmizziani (6 Humane Wetenschappen optie moderne talen), Klassieke Talen was voor Zeta De Smedt (6 Latijn-Wiskunde) en Zoé Marie Goemaere (6 Humane Wetenschappen optie wetenschappelijk onderzoek) sleepte Humane Wetenschappen in de wacht.

De prijs wetenschappen kreeg Sarah Robben (6 Latijn-Wiskunde) in handen, en de prijs geschiedenis én de prijs lichamelijke opvoeding gingen naar Artuur Notte (6 Wetenschappen-Wiskunde).

De prijs economie werd uitgereikt aan Lena Claeys (6 Economie-Moderne Talen), de prijs voor de meest kritische geest ging naar Marthe Verdegem (6 Humane Wetenschappen optie wetenschappelijk onderzoek) en Pieter Vyncke (6 Moderne Talen-Wetenschappen) loopt blijkbaar al het langst op onze campus rond. Die prijs werd hem overigens overhandigd door mevrouw Bottequin, die ontegensprekelijk de collega is die ook al het langs op deze campus is, en die dit jaar definitief afscheid neemt van onze school om met welverdiend pensioen te gaan.

Fran De Grave (6 Humane Wetenschappen optie wetenschappelijk onderzoek) mag zich een jaar lang ambassadeur van het GO! noemen, Lina Laguenani (6 Moderne Talen-Wetenschappen) werd de ambassadeur van de GO! scholengroep Gent,, en last but not least: Axelle Geeraert (6 Economie-Moderne Talen) is de ambassadeur van de school 2019!

Een dikke proficiat, allemaal!

De directie sprak nog een kort slotwoord uit, en toen mochten onze abituriënten zich als geproclameerd beschouwen!

We moesten helaas de ouders vragen het terrein te verlaten – bubbelvermenging op een school mag nu eenmaal nog steeds niet – waarna we onze leerlingen allemaal een zakje van de school konden aanbieden met daarin een drankje en enkele wraps. Veel leerlingen bleven nog even napraten met hun leerkrachten en namen uitgebreid afscheid.

Het was een vreemd jaar, maar we zijn trots op deze leerlingen die het toch maar gedaan hebben, dat diploma toch maar gehaald hebben, zich er toch maar door hebben geslagen.

Veel succes, lieve leerlingen, en denk nog af en toe eens aan ons!

Alle foto’s van deze proclamatie vindt u hier in ons archief terug.

 

Geef als eerste een reactie

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.