Het was intussen zo lang geleden dat de leesclub nog eens was samengekomen, dat de meeste leerlingen niet eens meer van het bestaan ervan afwisten. Door de coronamaatregelen mochten we gewoonweg niet samenkomen, en om zoiets nu online te gaan doen…
Maar kort na nieuwjaar zagen de coronavoorspellingen er wat beter uit en durfden we toch een boek voorop te stellen: “The Song of Achilles” (Het lied van Achilles) van Madeline Miller. De bespreking werd een aantal keer uitgesteld, maar uiteindelijk zaten toch twee leerkrachten en een vijftal leerlingen samen in lokaal 0.03 om, met koffie, thee en fantastische muffins van mevrouw De Vreese, het boek te overlopen.
Het is het verhaal van de Griekse held Achilles , maar dan vanuit het standpunt van zijn beste vriend Patroclus. In het origineel, de Ilias, is de relatie tussen beide onduidelijk. Wel is het zo dat Achilles buitenproportioneel reageert wanneer Patroclus sterft, en dat geeft aanleiding tot het vermoeden dat zij een relatie hadden, ook al wordt dat nergens expliciet vermeld. Miller neemt deze premisse met beide handen aan en werkt dat gegeven volledig uit, vanaf het begin dat de jonge Patroclus onopzettelijk een jongen doodt en verbannen wordt naar het hof van koning Peleus, de vader van Achilles. Ze groeien samen op, ontdekken samen de liefde en bouwen een diepe relatie uit. Samen trekken ze naar Troje, waar Patroclus uit de gevechten blijft maar de steun en toeverlaat is van Achilles. En dan krijg je het verhaal zoals dat in de Ilias beschreven staat: Achilles moet een stuk van zijn buit afgeven, mokt en weigert te vechten, waarop Patroclus dan maar wanhopig de wapens opneemt, en natuurlijk sneuvelt. Is dit een spoiler? Goh, dit is eigenlijk een algemeen bekend verhaal, zodat ook Miller daar niet echt een geheim van maakt.
Wat bij het begin van de bespreking onmiddellijk naar boven kwam, is dat het boek blijkbaar een must read is in jonge LGBTQ+ kringen, iets waar beide leerkrachten eigenlijk niet eens echt bij stil gestaan hadden. Het verhaal is in de eerste plaats een pracht van een liefdesverhaal, maar inderdaad tussen twee jongens. Net dat is precies waarom het boek zo’n aantrekkingskracht heeft op jongeren die LGBTQ+ zijn: de relatie wordt genormaliseerd, er wordt absoluut niet gefocust op het anders-zijn, maar dat ligt natuurlijk ook aan de Oud-Griekse context waarin het normaal was dat je je aangetrokken voelde tot iemand van hetzelfde geslacht, zolang je daarnaast ook maar voor nageslacht zorgde.
Een tweede vraag die zich stelde, was of het noodzakelijk is die Oud-Griekse context te kennen, met andere woorden, de Ilias gelezen te hebben of daar op zijn minst de inhoud van te kennen. Mevrouw De Vreese kende het origineel niet en stelde vast dat ze het bij momenten echt moeilijk had om de personages uit elkaar te houden. Pas naar het einde toe, wanneer je echt in de Trojaanse oorlog zit, vond ze het duidelijker worden. Mevrouw Rombaut – leerkracht Latijn en Grieks – kende het origineel uiteraard wel en kon vooral vergelijken, net zoals de meeste van de aanwezige leerlingen. Op zich loopt het verhaal van dit boek gewoon naast dat van de Ilias. Ja, de personages zijn dezelfde en dat helpt een pak, en je weet op voorhand ook hoe het zal aflopen, maar Miller spitst zich vooral toe op de motivaties van de personages, over hun ontwikkeling en karaktertekening. Zijn er verschillen? Jawel, en vrij grote ook, zoals het feit dat Patroclus in dit boek niet vecht, maar in het origineel duidelijk wel. Maakt dat uit? Niet echt, het verhaal kan perfect op zichzelf staan. Je haalt er natuurlijk veel meer details uit wanneer je de mythologie beheerst, maar dat hoeft niet.
Het algemene besluit was, dat dit boek eigenlijk wel een aanrader is, maar dan vooral voor wie zich kan vinden in Griekse mythologie en voor wie openstaat voor de beschrijving van een homoseksuele relatie. Mevrouw De Vreese zal het boek dan ook opnemen in de reading list voor het vak Engels.
Volgend jaar zouden we een eerste keer willen bijeen komen na de herfstvakantie (exacte datum nog te bepalen) om er het boek The Party van Elizabeth Day onder de loep te houden. Dan bepalen we ook samen welke boeken we de rest van het jaar nog willen lezen.
Iedereen is uiteraard meer dan welkom, ook al kan je maar één keer komen of heb je het boek nog niet volledig gelezen. Ook ouders en oud-leerlingen zijn welkom, maar het uur zal wellicht na school zijn, om 15.30 uur.
We houden je op de hoogte.
Geef een reactie