Bartje weet het even niet meer, zijn leven lijkt wel op zijn kop te staan. Waarom moet hij het huis verlaten nu zijn moeder gestorven is? Moet hij als jongste zoon de heldhaftige prins zijn en tot de redding komen? Een ding is duidelijk: het sprookt in Bartjes hoofd. Samen met de sprookjesfiguren verwerkt hij alle gebeurtenissen die zijn pad kruisen. Verrassende wendingen leiden slechts tot een vraag: leeft Bartje nog lang en gelukkig?
59 leerlingen op een podium: dat alleen al is een enorme prestatie. En met die 59 leerlingen al voor de achttiende keer ook nog een steengoed, coherent, zelfgeschreven en licht hilarisch stuk brengen, dat is meer dan een krachttoer, eentje waarvoor we vooral regisseurs Walter Janssens en Mareille Labohm, met deskundige assistentie van oud-leerlinge Isadora Lenaerts, zeer dankbaar zijn. Maar ook zonder de tomeloze inzet van leerkrachten Annik Cruyt, Berdien Van Nieuwenhuyze en Karel Uyttenhove zou er van een toneelstuk niet veel sprake geweest zijn.
Maar liefst vijf voorstellingen hebben de leerlingen er opzitten: twee vorig weekend, een schoolvoorstelling afgelopen woensdag voor leerlingen van het zesde leerjaar uit basisscholen uit de buurt, en een voorstelling vrijdagavond en zondagnamiddag. En dan rekenen we de generale repetitie voor publiek nog niet eens mee. Chapeau.
Maar waar ging die voorstelling nu eigenlijk over? Wel, Bartje is een jongen die zijn moeder verliest, maar terwijl zijn broers kunnen blijven, moet hij naar een tehuis, en dat wil hij eigenlijk niet. Helaas, het sprookt in zijn hoofd: hij ziet in zijn fantasie allerlei sprookjesfiguren die zich helemaal niet gedragen zoals de originele figuren dat zouden moeten doen. Of wist u dat Sneeuwwitje appelintolerant is? En dat de boze wolven eigenlijk misbegrepen zijn, en dat ze verdomd goed kunnen rappen? Of dat prins Huppeldepup eigenlijk gewoon op mannen valt? En dat u een dwerg gewoon kan bestellen? Wij nu wel.
We kregen zingende wolven, een Bacheloraflevering – compleet met reclames – voor de prins, een bal, een kampvuur mét kampvuurliedje, wuivende bomen, een flippende baron die op het punt staat te trouwen met een wel zéér boezemige stiefmoeder, een slow-motion gevecht, een schitterend onweer… Enfin, u heeft echt wel iets gemist, mocht u daar nu nog aan twijfelen.
In elk geval waren de reacties unaniem lovend: het zat andermaal bijzonder goed in elkaar, niet alleen het toneel zelf, maar ook alles eromheen: de belichting, het geluid, de kaartenverkoop, het café… Daarvoor moeten we een heel pak mensen bedanken!
U snapt het wellicht wel: volgend jaar mag u deze kans echt niet laten schieten. Hoe het stuk volgend jaar zal zijn, weten we uiteraard nog niet. Maar als het op dezelfde hoogte zal staan als dit en de voorbije jaren, dan loont het vast en zeker de moeite.
Alle foto’s van tToneel kan u bekijken hier in ons archief.
Geef een reactie