Elke onderwijsmens kent het vakblad Klasse: een blad speciaal geschreven voor en door leraars van alle strekkingen. Ook de website en de Facebookpagina van Klasse zijn druk bekeken, je vindt er altijd wel bruikbare informatie en materiaal.
En dus vonden we er ook deze getuigenis van ‘onze’ mijnheer Beernaert als zij-instromer in het onderwijs. We geven het u met plezier even mee.
‘Waarom bent u niet in ‘de privé’ gebleven, meneer?’ Onderwijs als een stapje terug, een wereld waarin je loonstrookje de waarde van je job bepaalt: die vraag van mijn leerlingen vertelt vooral veel over ons beeld op onderwijs. Ik dacht altijd al dat lesgeven iets voor mij was. Maar hoe voelt het écht, als je voor je klas staat? Dat was een sprong in het onbekende toen ik als burgerlijk ingenieur de overstap waagde.”
“Als een van de banken trilt tijdens mijn les fysica omdat de wasmachine in het aanpalende lokaal draait, leg ik uit hoe resonantie werkt. En als ik niet de geslaagde ruimtevlucht van Elon Musk toon, maar wel de eindeloze mislukkingen die eraan vooraf gingen, vertel ik dat die gefaalde pogingen net zo waardevol zijn als de geslaagde lancering. En hoe dat ook in de klas telt: van fouten leren we. Ook ik. De vakinhoud had ik onder de knie toen ik overstapte, maar mijn klasmanagement en didactiek stel ik nog elke dag in vraag. Enkel zo word ik beter in mijn job.”
“‘Veel vakantie zeker?’ – ‘We zoeken nog leraren hoor.’ ‘En als het toch zo’n fantastische job is, waarom geef je dan zélf geen les?’ Herkenbare gesprekken voor elke leraar. Ik smoor die discussies liever in de kiem. Welke nu het zwaarste is: dat wikken en wegen doet onrecht aan élke job. Want ja, de werkdruk ligt soms hoog. Maar veel belangrijker: wat ik doe, doe ik enorm graag.”
>> Roel Beernaert is leraar fysica in GO! atheneum Mariakerke. Als burgerlijk ingenieur was hij jaren aan de slag in het bedrijfsleven, tot hij 6 jaar geleden de overstap maakte naar onderwijs. Een beslissing waar hij nog elke dag blij mee is.
© Eva Vlonck
Geef een reactie